Ο Ζαν-Κλωντ Γιουνκερ, προεδρος της Ευρωπαικης Επιτροπης, προσαπτει στην νεα ελληνικη κυβερνηση «ελλειμμα διαπραγματευτικης ικανοτητος» κατα την διαρκεια των προσφατων διαπραγματευσεων στο Γιουρογκρουπ. Μπορει η παρατηρηση να ειναι ακριβης και η νεοτευκτη ελληνικη πλευρα να παραμενει οντως υπολογη για ελλειμμα προπαρασκευης, σοβαροτητος και υπευθυνοτητος. Ωστοσο, θα ηταν πληρεστερη και απειρως ακριβεστερη, εαν στις επισημανσεις του συμπεριελαμβανε με τους καταλληλους χαρακτηρισμους και την ευρωπαικη πλευρα, κυριως την γερμανικη. Η χωρα που σημερα ηγειται του ευρωπαικου εγχειρηματος εμφανιζει δραματικο ελλειμμα διαπραγματευτικης ικανοτητος με εταρους στο κοινο νομισμα, κατα πολυ σοβαροτερο και κρισιμωτερο απο ο,τι η Ελλαδα.

Εαν το ζητουμενο στις σημερινες συνθηκες ειναι η σταθεροτητα της Ευρωζωνης στο πλαισιο της παγκοσμιας οικονομιας, δεν αρκει να επιρριπτονται μονομερως ευθυνες, ακομη και βασιμες, στην ελληνικη πλευρα, που δεν αποτελει παρα ενα μικροσκοπικο 2,8% του ευρωπαικου συνολου, ενω παραλληλα παρασιωπουνται αυτες, πολυ μεγαλυτερες και κατα πολυ καθοριστικωτερες, των Ευρωπαιων εταιρων. Εντυπωσιαζει η ελαφροτητα με την οποια διακινειται και επισειεται το ενδεχομενο της ελληνικης εξοδου απο το ευρω, ωσαν η ελληνικη περιπτωση να ηταν η κυρια και αποκλειστικη αιτια για την τρεχουσα αποσταθεροποιηση του ευρωπαικου νομισματος και της αντιστοιχης οικονομικης περιοχης. Παρομοια τοποθετηση θα ειχε καποια βαση, εαν η Ευρωζωνη παρεμενε σε ανοδικη πορεια με υψηλες επιδοσεις, ενω η Ελλαδα σε καθοδικη λογω των «αμαρτηματων» της. Ομως, δεν ειναι αυτη η τρεχουσα περιπτωση. Εαν η Ελλαδα καταγραφει σημερα πρωτοφανη απωλεια εθνικου εισοδηματος, σαρωτικη ανεργια και διογκωση του χρεους σε σχεση με το ΑΕΠ, οι υπολοιποι εταιροι στο κοινο νομισμα, της Γερμανιας συμπεριλαμβανομενης, δεν εμφανιζουν θετικα επιτευγματα, αλλα μονον αρνητικα και επιδεινουμενα προς την αυτη με την χωρα μας κατευθυνση, δηλαδη προς την υφεση, την ανεργια και τον αποπληθωρισμο, που αποτελειωνει καθε οικονομικη δραστηριοτητα. Η Ελλαδα ηταν και παραμενει μεχρι σημερα στην κορυφη του ευρωπαικου παγοβουνου.

Παρα τις προσπαθειες των Γερμανων δανειστων να ενοχοποιουν αποκλειστικα την Ελλαδα και τις υπερχρεωμενες χωρες του ευρωπαικου Νοτου για την ανησυχητικη κατευθυνση των ευρωπαικων πραγματων, ο υπολοιπος κοσμος, κυριως οι ΗΠΑ, η Βρετανια, η Ιαπωνια και οι ανερχομενες περιοχες του κοσμου, απο το Βερολινο, Βρυξελλες και Φρανκφουρτη αξιωνουν αμεση αλλαγη οικονομικης πολιτικης, οχι απο την Αθηνα. Οι επαναλαμβανομενες αμερικανικες παρεμβασεις των τελευταιων εβδομαδων την Γερμανια και την επιλογη της γενικευμενης λιτοτητος εχουν φερει σε δυσκολη θεση για το ελληνικο ζητημα, οχι την Αθηνα ουτε τις ανακαμψιακες εξαγγελιες της νεας κυβερνησης.

Παρα το εκατερωθεν επισειομενο «ελλειμμα διαπραγματευτικης ικανοτητος», η προσωρινη συμφωνια για 4μηνη παραταση επιτευχθηκε στις 20 Φεβρουαριου και στη συνεχεια επικυρωθηκε στις 24 απο το Γιουρογκρουπ. Ωστοσο, αυτο δεν συνδευθηκε απο «αφεση αμαρτιων» ουτε απο την μια πλευρα ουτε απο την αλλη. Αντιθετα, το κλιμα στην Ευρωζωνη παραμενει ολο και βαρυτερο, ολο και πιο δηλητηριωδες, πραγμα που δεν αποσειει το ελλειμμα ορατοτητος ακομη και για το πιο αμεσο μελλον. Αυτο οχι τοσο απο ελληνικης πλευρας, που στα κατω-κατω βρισκεται αμυνομενη, οσο κυριως απο γερμανικης, που ενορχηστρωνει «πολεμικο κλιμα» εις βαρος τοσο της χωρας μας, οσο και των αλλων υπερχρεωμενων και εξ ισου δυσπραγουντων οφειλετων του Νοτου.

Ποσο «υγιες» διαπραγματευτικο κλιμα εγκαθισταται στην Ευρωζωνη, οταν το Βαυαρικο σκελος του κυβερνωντος κομματος και ο Ζαιμπερτ, εκπροσωπος της Μερκελ, χαρακτηριζουν ως «ενα ακομη ελληνικο Δουρειο Ιππο» την συμφωνια που η χωρα τους μολις αποδεχθηκε και προσυπεγραψε; Οταν η αυτη πλευρα διακηρυσσει ανοικτα οτι η αποβολη της Ελλαδος δεν θα ειχε μεταδοτικες συνεπειες στην Ευρωζωνη και οτι τουναντιον αυτο θα την σταθεροποιουσε, πως να μην υπαρχει η εντυπωση οτι η διαπραγματευση μεταξυ υποτιθεμενων εταιρων φθανει πλεον στην «καννη των οπλων» και οι συναινεσεις αποσπωνται με το περιστροφο στον κροταφο; Οταν η προσφατη συμφωνια στο Γιουρογκρουπ εμφανιζεται ως «ολοσχερης παραδοση» του Τσιπρα και ταυτοχρονα ο γερμανικος τυπος διογκωνει υπερμετρα τις αντιδρασεις εναντιον της απο το εσωτερικο της ελληνικης πλευρας, με τελικο συμπερασμα την προεξοφλουμενη «ελληνικη αναξιοπιστια» ως προς την τηρηση των συμφωνηθεντων, ποσο προαγεται το διαπραγματευτικο κλιμα στην Ευρωζωνη και ποσο αυτο υπονομευεται, κυριως απο την χωρα που θεωρει οτι δικαιουται να ηγειται αυτης; Οταν ο υπουργος Σοιμπλε εκφραζει εναντι των Ελληνων δημοσια δυσπιστια που δεν περιοριζεται στην σημερινη ελληνικη κυβερνηση, αλλα συμπεριλαμβανει και καθε προηγουμενη, οπως και το συνολο της ιστοριας του ελληνικου λαου, αυτο αραγε προωθει συνεταιρικο κλιμα ή μηπως κλιμα μεχρι θανατου ανταγωνιστικο; Ουσιαστικα, μεγαλυτερη διεθνης αβεβαιοτητα και ανασφαλεια για το μελλον της Ευρωζωνης τροφοδοτειται με την διαβολη και την υποθεση αναξιοπιστιας των Ελληνων απο την εποχη του Τρωικου Πολεμου, παρα με τις συγκεκριμενες και πραγματικες δυσκολιες, απειρια και ερασιτεχνισμους της ελληνικης πλευρας, που, με την προυποθεση φιλικου και συνεταιρικου κλιματος, θα περνουσαν διεθνως σχεδον απαρατηρητες.   

Απο τις στηλες της γερμανικης Die Zeit, ο Βιεννεζος πολιτικος αρθογραφος Ρομπερτ Μιζικ, προερχομενος απο το περιβαλλον του πρωην καγκελαριου της Αυστριας Μπρουνο Κραισκυ, επισημαινει οτι η σημερινη Γερμανια εχει διαγραψει την λεξη «αλληλεγγυη» μεταξυ εταιρων, θεωρωντας την «αδιανοητη και αλλοκοτη σκεψη». Τρομοκρατει τους Γερμανους φορολογουμενους με την ιδεα οτι εαν η αλληλεγγυη ισχυε, θα οφειλαν να προσφερουν τα «λεφτακια» τους στους «χρεωκοπημενους και ανεπροκοπους» Ελληνες. Το δημοσιο κλιμα στη Γερμανια εχει τοσο δηλητηριασθει εις βαρος των εταιρων της, προσθετει ο ιδιος, ωστε οχι μονον η αλληλεγγυη μοιαζει ουτοπικη, αλλα εχει επισης εξαφανισθει καθε οικονομικη λογικη. Οι διαπραγματευσεις μεταξυ εταιρων, τονιζει, διεξαγονται «υπο την σκηνοθεσια των πιο βρωμικων παιχνιδιων» εις βαρος οσων αποκλινουν απο τις γερμανικες επιλογες, με την μορφη «τελεσιγραφων, εκβιασμων και διακινηση απειλων, οπως θα αρμοζε σε παραμονες κηρυξης πολεμου». Το Γιουρογκρουπ λειτουργει σαν «συμμορια αναμορφωτηριου», με τον ηγετη να επιβαλλει κυρωσεις στα αδυναμα μελη προς παραδειγματισμο των υπολοιπων, αλλα και για να επιβεβαιωνει με αγχος και καταστροφικη για τους εταιρους αυταρεσκεια το ποιος εχει τον πρωτο λογο και ποιος ειναι το πραγματικο αφεντικο στην Ευρωπη.

Για την απεμπλοκη απο την κριση, η Αμερικη επελεξε την αυξηση δαπανων και δημοσιων ελλειμματων μεχρι 12% του ΑΕΠ, η Βρετανια την εθνικοποιηση του τραπεζικου συστηματος της και την αυστηροποιηση των δημοσιων ελεγχων στις χρηματιστικες συναλλαγες, η Ιαπωνια την αυξηση αμοιβων των εργαζομενων. Και οι τρεις αυτες περιοχες εμφανιζουν σοβαρη αποκατασταση της οικονομιας τους. Στον αντιποδα αυτων, η Γερμανια επιλεγει και επιβαλλει σε ολοκληρη την Ευρωζωνη ως προτεραιοτητα ολων των προτεραιοτητων την δημοσιονομικη εξυγιανση με συνεπεια τις περικοπες δαπανων και τον καταποντισμο καθε ευρωπαικης οικονομιας. Ενω οι Αμερικανοι ιθυνοντες και πλειστοι οικονομολογοι της ανησυχουν οσον αφορα στην διατηρηση της ακεραιοτητος και στην ανακαμψη της Ευρωζωνης, η Γερμανια με ασυγχωρητη ελαφροτητα δεν ανησυχει και διαβαλλει την αξιοπιστια των διαφωνουντων με αυτην εταιρων της, ακομη και οταν ερχονται σε τελικη συμφωνια μαζι της, με αποκλειστικο γνωμονα το δικο της κυρος και οχι την αποτελεσματικοτητα των προγραμματων. Ωστοσο, η πραγματικοτητα παραμενει σκληρη και ο,τι εμφανιζεται προσωρινα ως βραχυχρονιο οφελος για τον ισχυρο της ημερας συχνα καταληγει να αποδεικνυεται μακροχρονια και δυσαναπληρωτη απωλεια για ολους, ακομη και για τον εμπνευστη της. Για την αξιοπιστια των μερών απαραιτητη προυποθεση ειναι οι μεταξυ τους συμφωνιες να προκυπτουν απο ελευθερη βουληση και οχι να εκμαιευονται ως προιοντα καταναγκασμου και φοβου.-

kvergo@gmail.com  

Απο το HuffingtonPost.gr